De tut an òn
No pòs smentegàrme
diése dét de
pèl e òs
picàdi a 'n tòc
de fil de fèr spinà...
Dói òci
§giónfi, par làgreme
che no le oléa gnér pì fòra,
gràndi, fa dói
fenèstre vèrte
te na gran stànza scura.
An fil de ó§e a
remengàr
na man, an soriso,
na scòrza de polènta,
an rosegòt de
pón.
Incói, na òlta a 'l àn,
an màz de fióri
e tànte bèle
paròle
che no paga na vita.
Ciàcole... ciàcole...
Pàse...
Amór... Libertà.
Nìbia... Téle de ràn-c,
par inbragàr sto
mondo.
Intànt, chél grùn de nèole,
onbrióso fa 'l piónbo
fumegà,
'l é ncóra qua che 'l scònde
al slusór de le
stéle.
E bastarèa tànt póc
podér paràrlo
via.
|
opera di: Gianni
Stiletto |