Nàni Cèc
Co na onbrèla tuta róta sót i bràz,
na baréta bén fracàda sóra i òci,
na iachéta tuta piéna de spegàz,
i mostàci lèsi e ónti fin de tòci,
Nàni Cèc, iùsta-tut de 'l me
paé§e
riva qua, va là via, da par tut;
pi che spés no '1 se fa
gnénca le spése
e co el pióve, póre òn, no 'l rèsta sut.
Da i
relòi el ghe vànza le rodèle,
'l usa fórfe e po cortèi e fin faldìn;
po, de sera, el se mét de sót le stéle
co 'l stòmego tut pién sól
che de vin.
La matina, po, co 'l pasa par le stràde,
tuti i
bòce i ghe va drìo pa fàrghe fèsta:
el se gòde fàrghe far le
birbantàde,
fin che riva énca l'óra de menèstra.
Po, a meodi,
se énca lu 'l é an porecàn
e de schèi no 'l ghén à te 'l taculin
te sta tèra no 'l à mai pati la fan,
e no 'l é gnénca stàt sènsa
'l so quartìn.
Nàni Cèc, no te iùsta pì le onbrèle ...
No te
inpàia pì caréghe e no te ziga ...
Na gran piéra la te scònde le to
stéle ...
No te cónta pè le stòrie de la strìga ...
Dès, te 'l
ziél, te à catà al to bèl laóro
pituràrghe tut al scàgno de 'l Signór,
e tociàr i to penèi parfìn te 'l òro
par iozàrne te sta tèra tuti i
fiór.
A le stéle te ghe lima bén la pönta,
te tacöna a tuti i
Santi siài e mantèi,
a le àneme la stòria te ghe cónta
de i relòi,
de le onbrèle, de i mastèi...
Dès, là su, a i àndoi de -1 ziél,
te ghe iùsta con amór le so gran àle,
e le péne che te vànza te 'l
pì bèl
la devènta' par niàltri ... le farfàle.
|
opera di: Gianni
Stiletto |