Co no saro pì
Co no sarò pì
no sta portàrme
làgreme,
no sta portàrme fiór.
Pòrteme...
al to sorìso de
sènpro,
la colàna de ricòrdi
de i nostri àni unìdi,
al bàso de 'l
sol
che 'l te sbiànca i cavéi...
e te arà ancóra
an s-ciànt
de mi
e arò ancóra
an s-ciànt de ti.
|
Al nisiól de téla
Sére fréde de otùno.
Pa
i cànp, via pa 'l dì,
e pa i bósc a far fóia,
po, rivàde le
onbrìe,
te 'l sofìto an feràl,
e 'n bronsèr te 'n cantón,
Ti,
sentàda a 'n telèr.
An pìndole-pàndole
de fìi che i se
incròsa
co te fràca an pedàl,
navéte che cór
avànti e po
indrìo
svodàr al so cor,
an pèten che strénde...
E, nèt dopo
nòt,
al ròdol de téla
devènta pl gròs...
Udór de bòn séndro
de lén-c de faghèr,
na lìsia che bóie,
che sbiànca la
téla.
Dói man signorìne
ricàma al to nome,
e po spósa, e po
mama.
Adès al telèr
al é pién de scarpìe,
le to bèle man
le é
piéne de fise...
Al nisiól co 'l to nome
'l é pì monesìn :
fa
nèola lidiéra,
fa fiòc de bonbàso,
el coèrde fadìghe,
el fàsa i
to insògni
de 'n mondo
lontàn.
|