NonoBepi - agosto 2000
Nonobepi, su gentile concessione
dell'autore, amico Osvaldo Noro.
Rende omaggio al poeta, cultore del
nostro dialetto, al solo scopo
di divulgare quanto fatto e senza nessun
scopo di lucro.
FEDRO - osvaldo noro
40
favole liberamente elaborate
nel dialetto dell'Alpago
Le rane e i tòr che i se bat
(da
RANAE METUENTES TAAURORUM PROELIA = I/30)
Dói tòr i se scornéa
da bòn te 'n prà.
La dis na rana, tant che i fa sta lòta:
"Na gran
malóra, dès, ne rivarà !
Faróne come, sparagnàr sta bòta?"
Na
rana amiga ste parole scólta;
par lóre no la véde sto gran
dan:
"Parché sto gran rognàr, o sacrabòlta?
I tòr no i dà fastldi: i
é da lontàn !"
Ghe dis la prima: "0 bèla, scólta qua.
Bén póc
asèi te sa de la Natura !
Al tòr che pèrde, parà via de là,
le
èrto te sta lama el rivarà.
La nostra vita la sarà pì dura
e,
vànti o dopo, al ne balegarà".
Pa i póre can l’é tanta de
salute,
da tuti quanti spetàrse ròbe brute.
|
Al falchét e le colònbe
(da
"MILVUS E T COLUMBAE " = I/31)
An bèl falchét che mai no 'l èra
bòn
de far de le colónbe an sól bocón,
pi svèlte asèi de lu solàrghe
via, ghe manda dir sta bèla anbasiarìa.
"Scoltéme bén! Se re
deventarô,
viàltre tute ve balagnarò. . . !"
Su par sto tant le va
tute d’acòrdo
ma, là da póc, al re devènta sórdo.
De tute lóre
an past a 'l di pól fàrse !
De la so sòrt, nisùna pól lagnàrse.
Se
'l mal co le to man te te farà,
chéi altri mai colpàr te
podarà.
|
L’àquila e la cornàcia
(da "AQUILA
ET CORNIX" = II/6)
Na póre tartaruga la é brincàda
da n’àquila
che su te 'l siél la ména:
"Són tuta, te la scòrsa, inbacucàda!
De
savariàrme no me val la péna!"
Ma na cornàcia che à vist la
sèna,
na bòna idèa a l’àquila ghe dà:
"Sta bèstia la pól èser la to
séna
se su da 'l siél, te 'n sas, la cascarà !"
De tut chél péso
l’àquila bén straca,
la fa sto tant: sta idéa la ghe par iùsta.
La
dura scòrsa su pa i sas se spaca
e i dó oselàt, adès, i se la gusta.
Pa i póre can la é sènpro stada dura
proàr a raionàr co chi
che pól;
po, énca se na ròba par segùra,
malizia e cativèria i ghe
la ciól.
|
La pantèra e i pegorèr
(da
"TANTHERA ET PASTORES" = II/2)
La malagrasia se paga sènpro
mal.
Na gran pantèra camina par na val
e la va dó te 'n fòs, che 'l
é bén fóndo.
Ghe riva i pegorèr e i gòde 'n mondo
butàrghe
sas, molàrghe gran legnàde,
pagàr, cusì. . . le so gran canaiàde.
Dó tre de lóri la ghe fa pecà:
ghe buta da magnàr, tiràrse in qua.
La ciàpa fià, de lóngo, la pantèra:
andé la pasa. . . riva la
bufèra !
La cópa vache e can, e cóce e féde. . .
I bòni pegorèr ghe
va par pède:
"Sparàgna i nostri bén ! Te avón iutà!"
"Va bén",
ghe dis: "Tiréve pura in là.
0’ sól che góia de sfogàr la rabia,
co
chi me à sacagnà co ère in gabia !"
An òn che 'l ciàpa càlche
umiliasión,
sta qua l’é la moràl s-ciantiva e dréta,
el fa fadìga
dar al so perdón
e, vànti o dopo, el sérca la vendéta.
|
website by nonobepi 1998 - 2006 - Tutto
"fai da me".... o quasi :-)
|