NonoBepi - agosto 2000

Nonobepi, su gentile concessione dell'autore, amico Osvaldo Noro.
Rende omaggio al poeta, cultore del nostro dialetto, al solo scopo
di divulgare quanto fatto e senza nessun scopo di lucro.


FEDRO - osvaldo noro
40 favole liberamente elaborate
nel dialetto dell'Alpago

Le rane e i tòr che i se bat
(da RANAE METUENTES TAAURORUM PROELIA = I/30)

Dói tòr i se scornéa da bòn te 'n prà.
La dis na rana, tant che i fa sta lòta:
"Na gran malóra, dès, ne rivarà !
Faróne come, sparagnàr sta bòta?"

Na rana amiga ste parole scólta;
par lóre no la véde sto gran dan:
"Parché sto gran rognàr, o sacrabòlta?
I tòr no i dà fastldi: i é da lontàn !"

Ghe dis la prima: "0 bèla, scólta qua.
Bén póc asèi te sa de la Natura !
Al tòr che pèrde, parà via de là,

le èrto te sta lama el rivarà.
La nostra vita la sarà pì dura
e, vànti o dopo, al ne balegarà".

Pa i póre can l’é tanta de salute,
da tuti quanti spetàrse ròbe brute.
Al falchét e le colònbe
(da "MILVUS E T COLUMBAE " = I/31)

An bèl falchét che mai no 'l èra bòn
de far de le colónbe an sól bocón,
pi svèlte asèi de lu solàrghe via, ghe manda dir sta bèla anbasiarìa.

"Scoltéme bén! Se re deventarô,
viàltre tute ve balagnarò. . . !"
Su par sto tant le va tute d’acòrdo
ma, là da póc, al re devènta sórdo.

De tute lóre an past a 'l di pól fàrse !
De la so sòrt, nisùna pól lagnàrse.
Se 'l mal co le to man te te farà,
chéi altri mai colpàr te podarà.
L’àquila e la cornàcia
(da "AQUILA ET CORNIX" = II/6)

Na póre tartaruga la é brincàda
da n’àquila che su te 'l siél la ména:
"Són tuta, te la scòrsa, inbacucàda!
De savariàrme no me val la péna!"

Ma na cornàcia che à vist la sèna,
na bòna idèa a l’àquila ghe dà:
"Sta bèstia la pól èser la to séna
se su da 'l siél, te 'n sas, la cascarà !"

De tut chél péso l’àquila bén straca,
la fa sto tant: sta idéa la ghe par iùsta.
La dura scòrsa su pa i sas se spaca
e i dó oselàt, adès, i se la gusta.

Pa i póre can la é sènpro stada dura
proàr a raionàr co chi che pól;
po, énca se na ròba par segùra,
malizia e cativèria i ghe la ciól.
La pantèra e i pegorèr
(da "TANTHERA ET PASTORES" = II/2)

La malagrasia se paga sènpro mal.
Na gran pantèra camina par na val
e la va dó te 'n fòs, che 'l é bén fóndo.
Ghe riva i pegorèr e i gòde 'n mondo

butàrghe sas, molàrghe gran legnàde,
pagàr, cusì. . . le so gran canaiàde.
Dó tre de lóri la ghe fa pecà:
ghe buta da magnàr, tiràrse in qua.

La ciàpa fià, de lóngo, la pantèra:
andé la pasa. . . riva la bufèra !
La cópa vache e can, e cóce e féde. . .
I bòni pegorèr ghe va par pède:

"Sparàgna i nostri bén ! Te avón iutà!"
"Va bén", ghe dis: "Tiréve pura in là.
0’ sól che góia de sfogàr la rabia,
co chi me à sacagnà co ère in gabia !"

An òn che 'l ciàpa càlche umiliasión,
sta qua l’é la moràl s-ciantiva e dréta,
el fa fadìga dar al so perdón
e, vànti o dopo, el sérca la vendéta.


*  Fedro * Grazie * Comunità * Perera *  Introduzione *  Al  can * An  leon * Le   rane *
* Al spècio * La bolp *  Esòpo * La  bisa *  Al  tòr * Al  mus * I doi  sors *  Noro Home *

website by nonobepi 1998 - 2006 - Tutto "fai da me".... o quasi :-)