NonoBepi - agosto 2000
Nonobepi, su gentile concessione
dell'autore, amico Osvaldo Noro.
Rende omaggio al poeta, cultore del
nostro dialetto, al solo scopo
di divulgare quanto fatto e senza nessun
scopo di lucro.
FEDRO - osvaldo noro
40
favole liberamente elaborate
nel dialetto dell'Alpago
An león 'l é drìo par morir
(da
"LEO SENEL APER, TAURUS ET
ASINUS = I/21)
àn vècio león malà 'l é
là che 'l piànde,
nû 'l à pì fòrfze, al é rènte la mort.
Rivà ‘n
portè da bósc da chéle bande,
ghe inpira i dént, contént de la so
sòrt.
Po riva 'n tór. "E mi sóne de mànco?",
e i lónghi còr ghe
fica te la pèl:
co sto león al pól sentirse frànco!
An mus che tut
'l à vist, pa farse bèl,
ghe mòla a 'l gran malà na
scarpesàda
e, co 'l magón, la bestia che le à ciólte:
"pasiénsa
aver da i forti na menàda
ma mi, cusì, me par morir dói òlte!"
I véri òmi, e no ghe n’é po tanti,
le róbe i te le dis,
sènpro, davànti.
|
Al can fidà
(da CANIS FIDELIS’ =
I/23))
An òn che ròba riva rènte 'n can
e 'l tira pède lu an tòc
de pan:
"La bóca, caro ti, te me ól seràr
parché no èbie, žèrto, da
bucàr!
De ti, conpàre, mi no pòs fidàrme:
te me slònga la man
par inbroiàrme!"
Co na canàia cànbia la so ràsa,
no 'l é da créder a
la nóva fàsa.
|
Al can e la poiàna
(da CANIS ET
THESA UR US ET
VULTURIUS " = I/27))
Na òlta an can, a far al so
laóro,
raspar par tera, scònder bén an òs,
na casa 'l cata, piéna de
'n tesòro,
che grant pì de cusì a dir no pòs.
I dèi ghe fa
rivàr na fan de schèi
che 'l póre can, a tènderghe a la sòrt,
no
'l magna gnénca pì, e pì no 'l béi,
. . , e riva pède lu. . . paròna
Mort.
Ghe sóla par de sóra na poiàna
e la ghe dis: "Conpàre,
bén te sta.
A valagnàrghe a tuta sta bubàna
che mi no so parché
te avéa tocà,
na testa la te oléa an fìà pi sana !
Ma, par sto tant,
an can no 'l é taià".
E la moràl ? La dighe te na récia:
par
ogni coèrcio va bén na sóla
técia. |
La rana e 'l bò
(da RANA RUPTA ET
B0S = I/24)
Na rana vede 'n bò da le so bande:
'1 é grant e
gròs, na pura maravéia.
Pa far che le so fìe no le ghe piànde,
la
dis sto tant, smiciàndo co na éia:
"Vedéo chél bò? Al é bèl gras
e tóndo.
Mi dès, sté tènte, ói deventàr fa lu. . .
e vedaré: se vàe
par tut al mondo,
i disarà de mi: Te sé 'n bijù!"
La taca
tiràr drénto tut al fià.
La pèl se tira e chéla la dimànda:
"Diséme,
vàlo bén?". "No te la fa!
Te sé parûn pi cèca de na manda!"
La
rana, bén bilàda par sto tant,
la strùsia asèi far véder la
braùra’,
la tira 'ncora, osàndo a tuti i Sant:
La é tant gròsa. . .
che la fa paùra.
"O mama, bastalà !", sìga le so fìe:
"Al to
strusiàr no cónta par nisùn!"
"Tasé, senpòlde! Me conté busìe!",
e
tira, e sgiónfa, e dopo la fa. . . bun!
Chi te sta tera no 'l é
mai contént,
e someiàrghe a i altri sènpro al ól,
se no 'l ghe bada
gnénca a i so parènt,
al à 'l so dan e i altri no i ghen
pòl.
|
website by nonobepi 1998 - 2006 - Tutto
"fai da me".... o quasi :-)
|