La Caterina malübidienta

‘L gh'era öna òlta, zó 'n Cünfì, öna tusèta che la übidìa mai àla sò mama, la ga idàa mai a fa i mestér ma la passàa ol sò tép a pènnàs e ardàs en dè spècc.

La sò mama la ga disìa semper: "Caterina, arda che 'l ta comparésèrà ol Diàol".

Öna nòcc ol Diàol l'è rià dèl bù, l'è 'ndà a la ca dè sta famèa, l'a metì öna scala sota la finestra dèla tusa catìa e l'a cumincià a ciamàla: "Caterina, Caterina, só che 'n funt a' scale, con sa öna caàgna e ü pèchènù dè fèr, ègne a pènnàt!".

La Caterina la sét a ciamà e la sa mèt dré a usà: "Mama, mama, sintì, sintì!" La mama la ga respunt: "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!"

Ol Diàol el dis: "Arda che so al prim basèl!" "Mama, mama, sintì, sintì!" "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!"

"Arda che so al segùnd basèl!" "Mama, mama, sintì, sintì!" "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!"

"Arda che so al tèrs basèl!"

"Mama, mama, sintì, sintì!"

"Dörma, dörma che t'é mai dörmì”

'Nféna che l'è rià 'nséma àla scala. "Caterina, arda che so a l'ültèm basèl!" "Mama, mama, sintì, sintì!" "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!"

"Arda che so dré a èrs la finestra!" "Mama, mama, sintì, sintì” "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!"

"Arda che so 'n dè camera!"

"Mama, mama, sintì, sintì!"

"Dörma, dörma che t'é mai dörmì”

"Arda che so ai pé dèl  lècc!" "Mama, mama, sintì, sintì!" "Dörma, dörma che t'é mai dörmì!".

"Arda che ta branche!"

"Mama..!"

Ma 'l Diàol 'l l'a brancàda e 'l s'è metì dré a pènnàla, col so pèchènù dè fèr. 'L ga strèpàa fò i caèi dèla cràpa e 'l la fàa 'ndà töta a sanc.

La Caterina la pianzìa e la usàa: "Basta, basta, per carità!"

Ma 'l Diàol el grègnàa e 'l ga respundìa: Vèle, pèle e tro 'n dè caàgna".

El sèghetàa a pènnàla, 'nféna che là 'mpiénì la caàgna e po' 'l n'è 'ndà.

La Caterina l'è restàda sensa gnà ü caèl, cóla cràpa töta piéna dè sanc.

La so mama, quande che la l'a ésta, la gh'a décc: "Adès, forse, ta desmèteré dè pènnàt e ta ma daré öna má a fa i mestér".

La Caterina l'a cumincià a fa la bràa, ma ormai l'era bröta e piö nigü i ga ardàa.

Caterina disubbidiente

C'era una volta, al Confino, una ragazzetta che non ubbidiva mai alla mamma, non la aiutava mai nelle faccende di casa, ma passava il tempo a pettinarsi e specchiarsi.

La mamma le diceva sempre: "Caterina, attenta che ti apparirà il Diavolo!" Ma la Caterina non le dava retta.

Una notte il Diavolo venne davvero, arrivò alla casa di questa famiglia, appoggiò una scala sotto la finestra della ragazza cattiva e cominciò a chiamarla: Caterina, Caterina, sono qui in fondo alle scale, con una cesta ed un grosso pettine, vengo a pettinarti".

Caterina sente che la chiamano e si mette a gridare: "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". Ma la mamma le risponde: "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

Il Diavolo dice: "Guarda che sono al primo gradino!". "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

"Guarda che sono al secondo gradino!" "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

"Guarda che sono al terzo gradino!". "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

Finché arrivò in cima alle scale. "Caterina, guarda che sono all'ultimo gradino!" "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

"Guarda che sto aprendo la finestra!" "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!". "Dormi, dormi, che non hai mai dormito!".

"Guarda che sono in camera!" "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!" "Dormi, dormi che non hai mai dormito!"

"Guarda che sono ai piedi del letto!" "Mamma, mamma, ascolta, ascolta!" "Dormi, dormi che non hai mai dormito!"

"Guarda che ti prendo!"

"Mamma... "

Ma il Diavolo la prese e iniziò a pettinarla, con il suo pettinone di ferro.

Le strappava i capelli dalla testa e la riempiva di sangue.

Caterina piangeva e gridava: "Basta, basta, per carità!"

Ma il Diavolo rideva e rispondeva: "Pelo, pelo e getto nella cesta ".

E continuò a pettinarla finché non ebbe riempito la cesta, poi se ne andò.

Caterina, rimase senza capelli e con la testa ricoperta di sangue.

La mamma, quando la vide, le disse: "Adesso forse, smetterai di pettinarti e mi aiuterai nelle faccende di casa!".

Caterina iniziò a comportarsi bene, ma ormai era brutta e nessuno la guardava.

homepage