La lüs a lè nassìda al tèp dei tèp in cèl, intàt che al Padretèrno a
gh'ìa scapàt in fàl la prima ögiàda 'n giro per mètes a creàl.

La lüs a l'ia selvàdega e dispetúsa insèm, la sìa metìda sübet a
fà balà la lüna col súl e i stèle 'n cèl compàgn d'ü mülinèl.

L'ìa trasfurmàt ol mònt con töt ol sò calùr in d'öna gran furnàs
per inventà i culùr de pitürà zò'l cèl con töt ol sò splendùr.

A gh'è ülìt del tèp perchè la se calmès e la troès la pàs
in fì a' de'nnamuràs e de fà crès i fiùr con töcc i sò culùr.

La lüs la s'è cambiàda in cèl come öna fàta che'impìa e smòrza zò
ol sul come ü falò, de nöcc, la lüna e i stèle coi dìcc facc a fiamèle.

La lüs lè töta amùr, la te dà èta e fiàt e òia a' de campà, la te fà
sèmper fèsta perchè l'è'nnamuràda de töcc ì'nnamuràcc.

La lüs l'è sèmper bèla in cèl e sö la tèra e quando la sberlüs
la dìs "sò mè l'amùr che scòlda töcc i nì e che fà crès i fiùr".

La lüs l'è verità, ghe scàpa gna ü pensèr col bè e col màl che
s'fà la ghe fà ciàr a töcc de dèt e fò de cà per chi la öl dovrà.

La lüs l'è sèmper giöstra a'sè la par sbagliàda a chi ghe ulta i spale
perchè la ghe fà ombra e i sèra i öcc per vèt apèna chèl che i crèt.

La lüs la fà pensà a Chèl che l'à 'nventàda perchè l'è apèna Lü che
l'pöl amò smorsàla isce' come là fàcc ai tèp che l'l'à mpiàda.

Ma quando 'l Creatùr l'ismorserà sta lüs, la sarà prònta l'òtra, piö
bèla e amò piö fòrta, chèla che l'à decìs de dàm in paradìs.

Versetti dialettali di don Giulio Gabanelli (Zogno)

homepage