L' ìa pròpe töt pelàt e 'n sìma a la pèlada
a l'ghìa öna bignòca compàgn d'öna patàta.

L' ìa ròssa e bèla löstra come ü pomdòr madür
che 'n sìma a chèla cràpa l'ìa 'l fugàa come ü stissù.

Però l'ìa sènsa gòs e sènsa ü pèl de bàrba
compàgn del cül d'ü fiàsch o d'öna damigiàna.

Lìa bù de cöntà bàle e brào de fàtei crèt
a notèr pòer bambòs perchè m' sìa amò de s-cècc.

Gh'ìa apèna lòch e àsegn a sgulà 'n gir de nòcc
e strèe de töce i ràsse a balà 'nsèm col fòsch.

A m'ghe credìa del bù perchè l'ìa ü pateròt
e 'n cèsa l'fàa bricòle insèma col preòst.

A me l'ciamàa Bignòca ma sènsa fas sentì
perchè se l'sospetàa a l'tè la fàa cressì.

A füria de pensàga a chèla sò bignòca
la ghe parìa piö grànda de l'òtra sò bicòca.

E 'n fì l'credìa de ìga du söche de dovrà
öna fò sùra l'òtra de tègn bè registràt.

Iscè a l'sè malàt de ràbia e de passiù
perchè coi sò dù cràpe l'ìa 'ndàcc fò de resù.

Dopo ü bel dè l'è mòrt, e nòter s-cècc curiùs
a m'sè curìcc a èdel slongàt zò 'n mès ai fiùr.

Co la bignòca ròssa fò 'n sìma la pèlada
e col pierù per ària fughèt come öna bràsa.

Ma nòter m'ìa capìt che l'ìa mia mòrt del töt
perchè col sò camì l'ìa drè amò a fà föch.

In tèp del föneral l'à sentìt pròpe töt
ma sènsa riàga a dì "ardè, che sò amò ìf".

Ma chi portàa la càssa i à tràcc öna biösgàda
e dopo ü cülmartèl ol mòrt a l's'è fàcc sènt.

"L'àssèm turnà a cà amò coi mè du gàmbe
che àdès mè sò contènt de tègn i mè dù cràpe".

La s'è stremida assè la zèt del föneràl
a èt chèl mòrt in pè sènsa püdì sotràl.

Ol pòer Bignòca 'n fì a l'è scapàt assè
de fà passà la pùra de mör per turna 'ndrè.

Al mont mè stàga iscè come te bùrlet dèt
perchè se s'völ cambià gh'è apèna de crepà.

Versetti dialettali di don Giulio Gabanelli (Zogno)

homepage