Ol papagal...

A Giovanni Banfi

Ol mé preost, sant'om, za professur

de letere e de storia in seminare,

l'era malat per vea - 'l disia 'l dutur -

d'ün calcolo renal straordinare:

 

e guai che l' se möess: i era dulur;

se pò l'indaa a sircà chel tal afare

'nde comodina, a tral in lècc: «Signur,

- a s'lamentaa - l'è chesto ol me calvare»!

 

Alura s'è pensat al papagal

de éder, de aplicaga zo in chel post,

e i manda ol Miglio a Berghem a compral.

 

Ol Miglio l' part: e l'istà vià tri dé:

pò, finalment, a l' turna, e: «Siur preost,

ó tribülat - a l' dis - ma l' parla bé»!

e l' calcol del preòst  

E l' tira fò ün osel töt colurat,

cassat in d'öna scatola coi büs,

perchè l' pödess, con comodo, tra 'l fiat,

e l'ghe passess de dét ün pó de lüs:

 

ma per ol viàs a l' s'era issé 'nrabiat

(alura i 'ndaa gna tram gna i autobüs)

che apena fò l' ghe salta defílat

adoss al Miglio per becaga ol müs.

 

Ol pret a chesta scena a l'isganassa:

la pansa la ghe bala a töt andà:

ma a ü tracc a l' tira ü vers... pò l' vusa: «A 'l passa...

 

a 'l passa!... A l'è passat!... Credie de mör!...

E l'è passat... a forsa de gregnà!

A te ringrassie, Miglio, ma de cör! »

Versetti dialettali di Piero Terzi (Bergamo)

homepage