TORNA ALLA HOME PAGE

San Basilio 2002

Pagina delle poesie

S’AMADA BIDDA MIA (AGOSTINA ARGIOLAS)

In peis’ de su monti tanti postuo bidda stimada de su coru miu
ń a poetas’ ń a scriidoris’ as’onau lustruma in tui onnya pilloni agatada unu niu.
S’emigranti in terra’’ allena tindi ingollidi
in altaris’ de marmus’ e granitus’ tinci ponidi,
onnya noti cun turmentu e spantu
sonnada de girovagai in custu sartu.
Ń Milanu, ń Spagna ń Paviasi podi’’ paragonai
a s’amada bidda mia!
  
 
A SANTU ’ ASILI ’E MONTI  (AGOSTINA ARGIOLAS)

In artu a facci ’e vista t’anti postuComenti ’ faru ki illumina s’unda
Comenti ’e unu bratzollu ’e linna sana
Canta ke mama bona s’anninnia.
 Cun s’akua cristallina de sa mintaristora su beçu e su pipiucun sa linna de su pranu e de su monti
ajudas s’abisonjosu de callenti.
 De sa birdi pineta tui ti gloriasca ti vaid’errica e presumia
t’intendisi amirada ’e genti meda
comenti ’e monumentu ’e rispettai.
 I domu funti beni lucidadasi bias funti lisas e luxentis
tui sesi a conca arta e faci limpia
ca oi ses’in s’amosta presentada.
 Sa genti pensada di essi bisensisu biri totu birdi e infroriu
àlidad’aria sana de opinie bividi a cent’annus cun saludi.

SU FRAGU 'E SU 'ENTU (ANNA CRISTINA SERRA)


Su fragu 'e su 'entu
ddu intedu ancora.
Att́dat maris e montis
e m'arŕbat prus sent́u.
No mi scrabịnat is pilus,
mi ddus caŕngiat.
Caringias antigas.
No mi 'etidi
scedas de tritura
ma birdi friscu
de matas de moddizzi.
Su fragu 'e su 'entu
nascit inguni,
a palas de cussu monti
de ancà sa luna si sciàcuat,
de ancà su soli si petṭnat
is treccias
de rajus di oru.
Su fragu 'e su 'entu
est fragu di ebra frisca
de fenu messau.
Pàssat
sùlat a forti
caŕngiat
e si sperdit.

 

JOVENTUDI (IRENE ARGIOLAS)

O Santu'Asili bella bidda mia
in tui sa joventudi mia esti fiorida,
in s'arregordu sesi sempri in allegria
tui sesi una patti de sa vida mia.

In conca pottu sempri sa bella cumpangia
ki senza de tristura e kene piantu
j̣gada e bŕncada sempri in sa bia
E ki torrendu a domu inṭnada unu cantu:

"O coru miu, o coru miu joiosu
ti pregu, crasi agattaḿ sposu,
nosu seus tottus fillus de sa terra
fai ki crasi non siasu in gherra!"

Po is festas potiaus commente fogu,
kandu su permissu de esśri otteniaus
intandu si fiaus bellas po su sposu
e faccia a cresia s'incamminiaus

Finze oi, kandu potzu andai,
a custa bidda mia gratziosa
fatzu de tottu e bessu a passillai
po arregordai de kandu fiu una rosa.

Sa bidda mia esti meda cambiada
ma sa joventudi esti cussa de prima
essinti oi puru in cambarada
scetti ka oi portanta sa unnedda strimma.

J̣ganta e baddanta cun meda cuntentu
penzànta ka oi esti una dia de incantu
is problemas insoru n'di dus piga su bentu
e torrendi a domu inṭnanta unu cantu:

"O coru miu, o coru miu joiosu
ti pregu, crasi agattaḿ sposu,
nosu seus tottus fillus de sa terra
fai ki crasi non siasu in gherra!"

O bidda mia tenisi una prenda
agguantaddus strintus custus jovaneddus
de tottus nosu funti sa sienda
e funti tottus onestus, carus e bellixeddus.

 

San Basilio (RINALDO SCHIRRU)

La terra del sole che sorge,
qui regna il silenzio,
si sente solo il sibilo del vento.

Giugno, una mattina come tutte le altre,
illuminata da un sole cocente di una
interminabile estate.

Il panorama circostante:
"Una pianura fertile solcata dal fiume,
da file di ciliegi, da ontani bassi,

da distese di giunchi e d'euforbie,
da filari di fichi d'india e da ondeggianti canneti".
Un villaggio che pare composto da soli ruderi,
all'entrata gli avanzi di un antico cimitero e la chiesa
di San Basilio in rovina.