'A STESSA CROCE

Nun sonano 'e campane,

l'organo č muto ...

luceno 'e cere d' 'o Sebburco;

ma tutt' 'a chiesa č scura;

fernuta č 'a vita

Cristo č muorto.

Giā fora, mmiez' 'a via

nu suono cupo e tammorre

ca fa 'mpressione

e 'o coro 'ntona 'o Miserere.

So 'e sette ...

Esce 'a sulitaria mprucessione.

Gioverė Santo, comme ogn'anno

d' 'o milleccincuciento 'a stessa croce.

Sape 'a storia 'e tanta gente

addenucchiata a ogne puntone 'e via:

n'ha visto facce, n'ha 'ntiso voce pria cu fede

'ntiempo 'e terremote, guerre e malatie ...

ha cunusciuto 'e patre d' 'e patre,

chi č partuto e nunn' č turnato;

s'arricorda 'e ciardine ca so' sparute,

sape tutto 'e stu paese

cresciuto comm'a na cittā.

Tutto cagna attuorno

ma no stu trunco antico

ch'ogn'anno 'e chistu juorno ha da passā.

Cull'ate pur io addenucchiato

prego a sta croce

p' 'a vita, p'ammore, p' 'a pace.

                                             Ciro Ferrigno

                (da "Tiempo 'e Passione" )