Dai culûri d'i cavelli d'a donna sciyperzý s'induvinn-a senpre u carattere.

A donna biunda 99 'nsce 100 a l'é 'na donna freida (quand'a nu l'é câda), a s'ascorda façilmente qualunque apuntamentu, fœa quelli che ghe pòrtan d'i regalli, alûa li a l'é puntuâle... A ve fa d'i tunei de cunplimenti, specce quande ghe pagæ u cafè o u gelâtu, ma-apenn-a sei sciurtîi d'in bitêga a nu sa mancu ciy chi sei. A nu pœ veddo-u fœgu açeizu, ghe piâxe a granîte e s'a l'ha maju u l'é öbligòu à mangiâ senpre panetti cuî pésci sæ pe nu ëcitâse e beive da camamilla pei nervi. Questu-u l'é sciyperzý pe tytte-e donne biunde.

A donna neigra... guâi chi ghe cappita sutta: a v'incanta, a ve tîa, a ve têgne, a v'aguanta, a ve stròscia, a ve strascinn-a, a ve ceiga, a ve spremme, a ve streppa i cavelli, a ve granfígna, a ve marmella, a v'arunza, a v'inbræga, a v'incéndia... e pôi a ve ne dá 'na patta li. E quellu signiffica ch'a ve vœ ben, perché primma che a mandæ vîa a se ne va da lê. Meschin, meschin quel'ommu ch'u l'arèsta sugiugòu da u fàscinu de'na donna neigra! L'ynnica côsa, quande se vedde 'na donna neigra ch'a ve fissa, caciâ i-œggi in tæra (però stæ atent'à nu muntâgh'adossu!).

A donna castàgna a l'ha l'annima sensitîva, a l'é tytta sentimentu, a cazze sûlu mediante 'na curte spiëtaa. L'ommu ch'u gh'é inamuòu bezœgna ch'u gou fass'acapî pe vîa de'n'âtra sœ amîga. Quand'u-â vedde u dêve fâgho-u surîzu "furmâtu tessera", u dêve salytâla 7 vott'ou giurnu, scrîvighe atraversu l"Amû ilystròu", mandâghe d'i massi de fiûri mantegninduse in incògnitu, anâghe à fâ d'e serenâte... insumma, fâ 'na trentenn-a de brytte figŷe pe pôi ariëscî à purtâla ou municippiu e nu quëtâ ciy pe scinch'u scanpa...

Invêce a donna russa a l'é sanguinarria, a preferísce l'amû d'i maxelæ, a mangia berôdi, a piggia lanpu vixin ou fœgu, a raxunn-a cumme i tricche-tracche, a parte cumme i fûgai cuâ canetta, e u sœ amû u l'é cumme la fiamma che avanpa, sfinisce, divora, ma dura un'ora.

descarreghite sûlu "a donna neigra" 117 kb - 14 seg.

Cunfrunta sta transcrisiun cuâ versciun öriginâ d'u Giggiu Anselmi pe vedde cumme l'é ch'u Marzari u decideiva i pasaggi dou zeneize à l'italian, quante mudiffiche u l'apurtesse ou tèstu e cun quanta bravŷa u sæse "gestîse" a grafîa tradisiunâle "in O" (à diferensa de çerti interpreti "diäletâli" d'a giurnaa d'ancœ, che n'en buin à lêzila, ma 'nscístan à dœviâla...).