| Ne vant', amuz', sed sankta muz' inspiras min por kanti, per sorĉa fort' de l' dolĉa vort' al versoj rimojn fandi. Julio Baghy |
Mi aĝis deksep jarojn kaj min trovis
en lok' malluma ĉe l' komenc' de monto
altega. Malgraŭ timoj, mi ekmovis.
Arbaro stranga kreskis ja sen honto
sed skeme: en arb-vicoj alternintis
mallonga arb' kun longa; poste, ponto
permesis, ŝajne, pason kaj min indis
transpasi, tiel ke mi vidis lumon
per kiu mi rimarkis kiel pintis
ĝi: supre, Templo donis la resumon
kialan, kiun mia koro volis.
Nu, dum ripozo, lanĉis okulumon
mi al paŝad' antaŭa: mi kontrolis
se efektive lasis mi arbaron
kadukan, kiun mia sent' popolis.
Mi, iom pli trankvila, svingis paron
da scivolemo kaj hastemoj nuraj;
ĉu tie ĉi mi falis en eraron?