'A Livella Piemontese

El doi ’d november d’ogni ann pr’usansa ij simiteri a son tuti anfiorà per le fior ch’a porto ’nt la circostansa an memòria dij nòstri trapassà.	Mentre am farfujava la fantasia ël temp a l’é andasne via a mé malgré da troveme con la ment ësburdia sarà ant ël recint al lum dj’candlé.	Se i fussa ancor ancor viv iv faria content: pijria la cssiëtta co-j quatr òss e im n’andria pròpi an sel moment a l’arserca d’un pacifich arpòs".
Tuti j’agn, coma ancheuj, ’m fas promotor an costa memorabil ricorensa ëd soagné con un bel caspò ’d fior la lapida ’d marmo ëd magna Vincensa.	D’improvis: cos jelo lagiù lontan? doe ombre s’avanso an silensi dasiòt che la paura am fà vnì molancian e le sburdiment fa giré ’l fojòt.	"Ëdcò të spete vilan malcreà che la mia furia a riva a l’ecedensa? Se i fussa nen ’n nòbil titolà l’avria già perdù st’ora la passiensa".
St’ann peuj l’é capitame n’aventura... dopo d’avej deposità l’omagi, oh! che spavent, sij penso, che paura! da deme ’n socrolon për fé coragi.	Altro che fantasia, a l’é chiel ’l marchèis co’l cilinder, ’l monocol, ’l pastran e l’àutr apreu forgià an mal arnèis tut voit e spòrch con la ramassa an man.	"Alora, marchèis, da sfògh al nervos òrmai ’t las roviname le grumele, son stofi ’d sente parlé presontos, se më scordo d’esse mòrt, son patele.
L’aveniment l’é cost, ste bin a sente: scadìa l’ora ’d saré ij cancej ’d l’ingress e mi indolent sensa penseje a gnente lesia sle tombe dij mòrt ’l nom impress.	Sensa dubi costì l’é lë spassin ël pòr don Gené ch’a-j talòcia apress; ma come mai ant j’ore cite ’d matin costi cadàver a s’artiro adess?	Chi it chërde d’esse... na divinità? bele si i soma tuti i funeraj pòver cadaver sensa dignità soma come na rassa ’d sepulcraj".
"Si a ripòsa an pas ël nobil marchèis gentilòm ’d Rovigo e patriss ’d Belun pien d’ardiman e sì longh e dëstèis mancà aj viv l’undes ëd magg del trantun".	J’ero a pòchi margin da mi distant quand ’l marchèis as blòca d’improvis, as vòlta serio serio e an ton vibrant a-j dis a don Gennaro tut decis:	"Oh! antipatich paisan maledet ch’it bute an paragon co’j mé nataj con che corage t’ëm perde ’d rispet ch’i son a livel dij prinsi reaj?".
Sl’àut la coron-a scurpia ant ël blason, sota sël marmo na cros ’d lampadin-e, tre bouchèt ëd reuse për l’ocasion e lumin con fiamele tërmolin-e.	"Am piasria savej, bruta carògna, con che baldansa o temerarietà, con che coragi, për la mia vergògna ’s ses fate sotré ’d fianch a ’n blasonà!	"Che Natal, Pasqua opur Epifania! N’ancòrze nen d’esse fòra al normal? che il tò servel noa ’nt la fantasia che la mòrt a l’é l’ultim ideal?
Ëd fianch a la tomba dë st’om d’onor ai na jé n’àutra misera e meschin-a ant l’abandon sensa gnanca na fior con na crosëtta ’d tòla mingherlin-a.	La nobiltà impon rispet e onor, non certament la vòstra sicumera, la vòstra carcassa dovìa ’l sotror antampela ’nt ’l baron ’d la mnisera.	Un ré, un magistrà, n’òm d’importansa dòp che ’l cancel dij mòrt l’ha traversà as treuva òrmai speuj dla sua tracotansa e patanù al mond ’d la sua umanità.
Ansim la cros as les a malapen-a Esposito Gennaro - lë spassin - n’afé sensa pretèise fàit ’d dosen-a sensa la faravosca d’un lumin.	E fin-a a quand i devo soporté un confinant fetor malevolent? antà serché na tampa për sotré bin distant la carògna ëd cost fetent".	Fà an manera ’d soporteme tranquil it dago gnun fastidi personaj certe pajassade son da incivil ant el camp dj arvérs tuti i soma uguaj".
Coma l’é mai la vita disia tra mi chi l’ha avù tròp, chi gnente d’àut tut, cost pòvr òm cos s’aspetava d’otnì che fòrse ’nt l’àutr mond a cambia ’l costrut?	"Sor marchèis a l’é nen la mia intension fé al vòstr carater un simil tòrt la mia metà l’ha falo an bon-a assion, mi l’hai nen colpa da peuj ch’i son mòrt.	Antonio De Curtis