Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Manu Chao (José Manuel Thomas Artur Chao) με το ψευδώνυμο Oscar Tramor στο ξεκίνημα της καριέρας του, ένας νεαρός Γάλλος που γεννήθηκε από Ισπανούς γονείς ήταν ο αρχηγός ενός πολύ αξιόλογου rockabilly και rhythm ‘n’ blues συγκροτήματος, τους Hot Pants, το συγρότημα επιβεβαιώθηκε μεταξύ κύκλων όπως αυτών των les Garçons Bouchers, the Béruriers Noirs and Los Carayos (στους οποίους ο Manu έπαιζε επίσης.)

Την ίδια στιγμή, άνοιγαν νέες αναγνωρίσεις, δημιουργήθηκαν νέες ετικέτες και εμφανίστηκε καινούργιο κοινό, παθιασμένοι ρόκερς, η πλειοψηφία των οποίων ενδιαφέρονταν πιο πολύ από το συνηθισμένο για την εναλλακτική γαλλική μουσική, το ραδιόφωνο έπαιζε κυρίως αμερικανικούς ήχους. 

Το 1987, καλά προετοιμασμένοι από την εμπειρία των Hot Pants, ο Manu Chao μαζί με τον εξάδελφο του Santi Casariego, τον ντράμερ του συγκροτήματος, κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και σχημάτισε ένα γκρούπ δεκτικό σε όλα τα είδη μουσικής, ενσωματώνοντας το ροκαμπίλυ, τη ρέγκε, τη ράπ, τη σάλσα, τη σκά, το φλαμένγκο, τη ράι... Ένα συγκρότημα που επέτρεπε στο κόσμο να χορέψει με μια μαγική ανάμειξη των ρυθμών. 

Τα μέλη του συγροτήματος, από διαφορετικές προελεύσεις συμπεριλαμβανομένων ισπανικών, γαλλικών και νοτιοαφρικανικών, ένωσαν ελεύθερα τις κουλτούρες τους μέσα σ’αυτή τη καινούρια μουσική πρωτοβουλία. 

Με τον Manu Chao (στίχοι, κιθάρα) και τον Santi Casariego (ντράμς, χορωδία), ο αδελφός του Manu, Antoine (τρομπέτα), Philippe Treboul (κρουστά), Thomas Darnal [κλαβιέ (πλήκτρα)], Daniel Jamet (κιθάρα) και Jo Dahan (μπάσσο), υπήρχε η γέννηση ενός μοναδικού ήχου, που βαπτίστηκε ομόφωνα, «Patchanka». 

Μέσα σε λίγους μήνες, οι Mano Negra, με τις έντονες και δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις τους, πέτυχαν ένα νούμερο ένα χιτ στην ανεξάρτητη γαλλική ροκ το “Mala Vida”, ένας ανεβασμένου ρυθμού φλαμένγκο τόνος. Εκτός των διαφόρων ανταγωνιστικών δισκογραφικών εταιριών, η Virgin ήταν η ετικέτα που εμπλέχτηκε με το συγκρότημα, σχεδόν όταν είχε κλείσει ένα χρόνο ύπαρξης, δίνοντας τους ένα συμβόλαιο που τους επέτρεψε να έχουν πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. 

Τη στιγμή που κυκλοφόρησε το 2ο άλμπουμ, “Puta’s Fever” (φθινόπωρο του 1989), οι Mano Negra είχαν δημιουργήσει ένα όνομα για το συγκρότημα στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία και στη Σκανδιναβία. Οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 35.000 στη Γαλλία και τις 200.000 εκτός της χώρας (της Γαλλίας). Το συγκρότημα έκανε συναυλίες στην Νότιο Αμερική και έκανε περιοδεία στις ΗΠΑ ως αρχή παίζοντας με τον Iggy Pop, επίσης κατάφεραν να ξεπουλήσουν στο Town and Country club στο Λονδίνο, δυο φορές! 

Ευλογημένοι με ένα βαρύτερο ήχο, μια επιρροή από την περιοδεία στις ΗΠΑ, η επιτυχία του “King of the Bongo” το 1991, ήταν αναμφισβήτητη. Το συγκρότημα αποφάσισε να συγκεντρωθεί στη Νότιο Αμερική και «επιβιβάστηκε» σε μια καινοτομική ιδέα. Την άνοιξη του 1992, οι Mano Negra αναχώρησαν συνοδευόμενοι από μια θεατρική ομάδα, η αναχώρηση στη περιπέτεια του Cargo Tour, που θα τους κάνει να περάσουν ωστόσο όλα τα βασικά λιμάνια (Ρίο ντε Τζανέιρο, Μπουένος Άιρες, Μπογκοτά, Καράκας...) επί του πλοίου ειδικά σχεδιασμένο και προσαρμοσμένο να χρησιμεύσει ως μια μεγάλη, φουτουριστική και περίπλοκη σκηνή. 

Αυτή η πρωτοβουλία, που επέτρεψε τους Mano Negra να μπούν σε μια κλειστή φιλία με τον τοπικό πληθυσμό, τη ζωντάνια τους παρά τη φτώχεια τους οδήγησε το συγκρότημα να σχηματίσει ισχυρούς δεσμούς με αυτό το τμήμα του πλανήτη. Στο Μεξικό το συγκρότημα το υποδέχτηκαν σαν ένα συγκρότημα από τη γειτονιά. Στη Κούβα τα αδέλφια Chao ακολούθησαν τα ίχνη των παππούδων τους, που ήταν για πολύ καιρό απαγορευμένοι από το νησί. 

Στο γυρισμό τους, οι Mano Negra βρήκαν το συγκρότημα να συμμορφώνεται με την ανάγκη

να αποφύγει τη συνωμοσία της φήμης. 

Έστω και αν είχαν ολοκληρώσει το διεθνές κύρος τους, οι Mano Negra συνέχισαν να δίνουν πέντε συναυλίες και να πουλάνε εισητήρια μειώνοντας τις τιμές στα μέρη που ήταν ακόμη μακρία από τις γαλλικές μητροπολιτικές περιφέρειες. 

Έξι χρόνια αδιάκοπης δράσης, όμως, άρχισαν να υπερφορτώνουν τους μουσικούς και μερικοί, όπως ο Antoine, εγακατέλειψαν την περιπέτεια, κάνοντας χώρο για καινούρια και ευπρόσδεκτα μέλη. 

Στα τέλη του 1992 κυκλοφόρησε, το live άλμπουμ “In the hell of Patchinko”, που ηχογραφήθηκε στην Ιαπωνία. 

Στη διάρκεια του χειμώνα του 1993, στη μέση της ηχογράφησης του “Casa Babylon” οι Mano Negra επέστρεψαν στη Νότιο Αμερική και πήγαν σε ένα ταξίδι με τραίνο στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Κολομβίας. 

Με το εξαιρετικό “Casa Babylon”, το 4ο άλμπουμ των Mano Negra, το συγκρότημα έγινε πιο ώριμο από ποτέ και  μεγέθυναν απίστευτα τους μουσικούς τους ορίζοντες. 

Το “Casa Babylon” είναι ένα ταξίδι με πλοίο πού είναι συγκινητικό και εξαιρετικά ενδιαφέρων, οι 15 δουλειές αναδύονται σε μια έκρηξη ανάμειξης ρυθμών και τόνων, με ένα θαυμάσιο κραδασμό των κρουστών και ως επίσης σαν αξιοσημείωτη ποικιλομορφία φωνών, μελωδιών και ύφους. 

Από την Penny.