| Reverendo
domino suo et Patri Bernardo Clarae Vallensium abbati, Evervinus Steinfeldensis
minister humilis, in Domino confortari, et confortare Ecclesiam Christi.
-
Laetabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit
spolia multa, qui nobis memoriam abundantis suavitatis Dei eructare
in ominibus dictis et scriptis vestris soletis, maxime in Cantico
amoris Sponsi et sponsae, hoc est Christi et Ecclesiae, ita ut eidem
Sponso dicere veraciter possimus: Servasti bonum vinum usque
adhuc (Joan. II, 10). Huius vini tam pretiosi pincernam, te
nobis ipse constituit: non cesses propinare; non haesites, hydrias
non poterisevacuare. Nec te excuset, pater sancte, debilitas tua:
cum plus operetur pietas in officio, quam corporalis aedificationis
exercitatio. Nec dicas te occupatum: nescimus aliquid huic tam necessario
opericommuni praeponendum. De hydria quantum, sanctissime, habes
nobis modo propinare! De prima propinatum est satis, et redditit
eos sapientes et fortes contra doctrinam et impetum Scribarum et
Pharisaeorum : secunda, contra argumenta et tormenta Gentilium:
tertia, contra subtiles deceptiones haereticorum : quarta :
contra falsos Christianos: quinta, contra haereticos circa finem
saeculi venturos, de quibus per Apostolum manifeste Spiritus dicit:
In novissimis temporibus discendent quidam a fide, intendantes
spiritibus erroris et doctrinis daemoniorum, in hipocrisi loquentium
mendacium, prohibentium nubere, abstinere a cibis, quos Deus creavit
ad percipiendum cum gratiarum actione (I Tim. IV, 1-3). De sexta
inebriabuntur, fideles confortando contra illum qui in hac nimirum
discessione a fide revelabitur, scilicet ille peccati filius, homo
perditionis, qui adversatur et extollitur super omne quod dicitur
aut quod colitur Deus; cuius est adventus secundum operationem Satanae
in omni virtute, et signis, et prodigiis mendacibus, et in omni
seductione iniquitatis (II Thess. II, 3-10). Post hanc septima non
erit necessaria, quando filii hominum inebriabuntur ab ubertate
domus Dei et torrente Voluptatis eius. O bone pater, satis interim
propinasti, de quarta hydria omnibus nobis ad corretionem, ad aedeficationem,
ad consummationem, incipientibus, proficientibus atque perfectis;
usque in finem saecoli profuturus contra teporem ac pravitatem,
quae est in falsis fratribus. Iam tempus est ut de quinta haurias,
et in medium proferas contra novos haereticos, qui circumquamque
iam fere per omnes Ecclesias ebulliunt de puteo abissi, quasi iam
princeps illorum incipiat dissolvi, et instet dies Domini. Et in
epithalamio amoris Christi et Ecclesiae locus, qui a te, pater sicut
tu ipse mihi retulisti, iam est tractandus, videlicet: Capite vobis
vulpes parvulas, quae demoliuntur vineas (Cantic. II, 15), huic
misterio congruit, et te ac quintam Hydriam perduxit. Rogamus igitur,
pater, ut omnes partes haeresis illorum, quae ad tuam notitiam pervenerunt,
distinguas, et contra positis rationibus et auctoritatibus nostre
fidei, illas destruas.
-
Nuperapud nos iuxta Coloniam quidam hareretici
detecti sunt, quorum quidam cum satisfatione ad Ecclesiam redierunt.
Duo ex eis, scilicet qui dicebatur episcupus eorum cum socio suo,
nobis restiterunt in conventu clericorum et laicorum, praesente
ipso domino archiepiscopo cum magnis viris nobilibus, haeresim suam
defendentes ex verbis Christi et Apostoli. Sed, cum vidissent se
non posse procedere, petientur ut eis statueretur dies, in quo adducerent
de suis viros fidei suae peritos ; promittentes se velle Ecclesiae
sociari, si magistros suos viderent in responsione deficere: aliquin
se velle potius mori, quam ab sententia deflecti. Quo audito, cum
per triduum essent admoniti, et resipicere noluissent, rapti sunt
a populis nimio zelo permotis, nobis tamen invitis, et in ignem
positi, atque cremati ; et, quod magis mirabile est, ipsi tormentantum
ignis non solum cum patientia, sed et cum laetitia introierunt et
sostinuerunt. Hic, sancte pater, vellem, si praesens essem, habere
responsionem tuam, unde istis diaboli membris tanta fortitudo in
sua haeresi, quanta vix etiam invenitur in valde religiosis in fide
Christi.
-
Haec est haeresis illorum. Dicunt apud se tantam
Ecclesiam esse, eo quod ipsi soli vestigiis Christi inhaereant;
et apostolicae vitae veri sectatores permaneant, ea quae mundi sunt
non quaerentes, non domum, nec agros, nec aliquid peculium possidentes:
sicut Christus non possedit, nec discipulis suis possedienda concessit.
Vos autem, dicunt nobis, domum, et agrum agrom copulatis, et quae
mundi sunt huius quaeritis: ita etiam ut qui in vobis perfectissimi
babentur, sicut monachi vel regulares canonici, quamvis haec non
ut propria, sed possident ut communia, possident, tamen haec omnia.
De se dicunt: Nos pauperes Christi, instabiles, de civitate in civitatem
fugientes, sicut oves in medio luporum cum tamen sanctam et arctissimam
vitam ducamus in ieiuno et abstinentiis, in orationibus et laboribus
die se nocte, et necessaria ex eis vitae quaerentes. Nos hoc sustinemus,
quia de mundo non sumus: vos autem mundi amatores, cum mundo estis.
Pseudoapostoli adulterantes verbum Christi, quae sua sunt quaesiverunt,
vos et pates vestros exorbitare fecerunt: nos et patres nostri generati
apostoli, in gratia Christi permansimus, et in finem saeculi permanebimus.
Ad distinuendum nos et vos, Christus dixit: A fructibus eorum
cognoscetis eos (Matth. VII, 16). Fructus nostri sunt vestigia
Christi. In cibis suis vetant omne genus lactis, et quod inde conficitur,
et quidquid ex coitu procreatur. Hoc de conversatione sua nobis
opponunt. In sacramentis suis velo se tengunt : tamen nobis
aperte confessi sunt, quod in mensa sua quotidie cum manducant,
ad formam Christi et apostolorum, cibum suum et potum in corpus
Christi et sanguinem per Dominicam orationem consecrant, ut inde
se membra et corpus Christi nutriant. Nos vero dicunt in sacramentis
non tenere veritatem, sed quamdam umbram et hominum traditionem.
Confessi sunt etiam manifeste se praeter aquam, in ignem et spiritum
baptizare, et baptizatos esse: adducentes illud testimonium Ioannis
Baptistae baptizantis in aqua, et dicentis de Christo: Ille vos
baptizabit in Spiritu sancto et igne (Matth. III, 11); et in
alio loco: Ego baptizo in aqua, maior autem vestrum stetit, quem
vos nescitis (Ioan. I, 26), quasi alio baptismo praeter aquam
vos baptizaturus. Et talem baptismus per impositionem manuum debere
fieri conati sunt ostendere testimonio Lucae, qui in Actibus Apostolorum
describens baptismum Pauli, quem ab Anania suscepit ad praeceptum
Christi, nullam mentionem fecit de aqua, sed tantum de manus impositione:
et quidiquid invenitur tam in Actibus Apostolorum, quam in Epistolis
Pauli, de manus impositione, ad hunc baptismum dicunt electum, et
habere potestatem alios qui digni fuerint baptizandi, et in mensa
sua corpus Christi et sanguinem consecrandi. Prius enim per manus
impositionem de numero eorum, quos auditores vocant, recipiunt eum
inter credentes: et sic licebit eum interesse orationibus eorum,
usquedum satis probatum eum faciant electum. De baptismo nostro
non curant. Nuptias damnant, sed causam ab eis investigare non potui;
vel quia eam fateri non audebant, vel potius quia eam ignorabant.
-
Sunt item alii haeretici quidam in terra nostra,
omnino ab istis discordantes, per quorum mutuam discordiam et conditionem
utrique nobis sunt detecti. Isti negant in altari fieri corpus Christi,
eo quod omnes sacerdotes Ecclesia non sunt consecrati. Apostolica
enim dignitas, dicunt, corrupta est, implicans se negotiis saecularibus;
et in cathedra Petri non militans Deo, sicut Petrus, potestate consecrandi,
quae data fuit Petro, se privavit: et quod ipsa non habet, achiepiscopi,
qui in Ecclesia saeculariter vivunt, ab ea non accipiunt ut aliquos
consecrare possint, advertentes illud de verbis Christi: Super
cathedram Moisi sederunt Scribae et Pharisaei; quae vobis dicunt
facite (Matth. XXVIII, 2, 3): quasi istis talibus concessa sit
potestas tantum dicendi et praecipiendi, et nihil amplius. Et ita
evacuant sacerdotium Ecclesiae, et damnant sacramenta, praeter Baptismum
solum, et hunc in adultis, quos dicunt baptizari per Christum, quinque
sit minister Sacramentorum. De Baptismo parvulorum fidem habent,
praeter illud de Evangelio: Qui crediderit et baptizatus fuerit,
salvus erit (Marc. XVI, 16). Omne coniugium vocant fornicationem,
praeter quod contrahitur inter utrosque virgines, masculum quod
contrahitur inter utrosque virgines, masculum et feminam, astruentes
haec de verbis Domini, quibus respondit Pharisaeis: Quod Deus
coniunxit, homo non separet; quasi Deus tales coniungat, tanquam
ad similitudinem primorum hominum: et quod eisdem ei opponentibus
de libello respondit repudii: Ab initio non fuiti sic; et
item ibidem sequitur: Qui dimissam duxerit, moechatur (Matth.
XIX, 6-9); et illud de Apostolo: Honorabile connubium sit omnibus,
et thorus immaculatus (Hebr. XIII, 4).
-
In suffragiis sanctorum non confindunt; ieiunia
caeterasque afflictiones, quae fiunt pro peccatis, astruunt iustis
non esse necessaria, nec etiam peccator, omnia peccata remittuntur
ei: caeterasque observantias in Ecclesia, quas Christus et apostoli
ab ipso discendentes non condiderunt, vocant superstitiones. Purgatorium
ignem post mortem non concedunt; sed anima statim, quando egrediuntur,
de corpore in aeternam vel requiem, vel poenam transire, propter
illa Salomonis: Lignum in quacumque partem ceciderit, sive ad
austrum, sive ad aquilonem, ibi manebit (Eccl. XI, 3). Et sic
fidelium orationes vel oblationes pro defunctis annihilant.
-
Contra haec tam multiformia mala rogamus, sancte
pater, ut evigilet sollicitudo vestra, et contra feras arundinis
stilum dirigatis. Nec nobis respondeatis, quod turris illa David,
ad quam confugimus, satis sit aedificata cum propugnaculis, quod
mille cliplei pendent ex illa, omnis armatura fortium. Sed volumus,
pater, ut haec armatura propter nos sempliciores et tardiores, vestro
studio in unum collecta, contra haec tot monstra ad inveniendum
fiat paratior, et in resistendo efficacior. Noveritis etiam, domine,
quod redeuntes ad Ecclesiam nobi dixerunt, illos habere maximam
multitudinem fere ubique terrarum sparsam, et habere eos plures
ex nostris clericis et monachis. Illi vero qui combusti sunt, dixereunt
nobis in defensione sua, hanc haeresim usque ad haec tempora occultatam
fuisse a temporibus martirum, et permanisse in Graecia, et quibusdam
aliis terris. Et hi sunt illi haeretici, qui se dicunt apostolos,
et suum papam habent. Alii papam nostrum annihilant, nec tamen alium
praeter eum habere fatentur. Isti apostolici Satanae habent inter
se feminas (ut dicunt) continentes, viduas, virgines, uxores suas,
quasdam inter electas, quasdam inter credentes; quasi ad formam
apostolorum, quibus concessa fuit potestas circumducendi mulieres.
Vale in Domino.
Fonte: EVERINO DI STEINFELD, De haeretici sui temporis,
PL, 182, coll. 676-680.
|
