Vittorio Aprea

POESIA

dalla raccolta poetica

Kimerik 2005
 

 

:::::::::::::::::::::::

(clic sull'altoparlante per l'ascolto)
 

attiva

Poesia…
‘na sola parola:
è una, una sola
ca porta ‘o prufumo
gentile e affatato
‘e cose luntane…
‘e cose passate
lassate
perdute
ca, comm’’int’’o suonno,
se fanno presente
e, ‘e vvide…’e ssiente,
turnate cu’ tte!

Poesia
vo’ dìcere po’ tanti ccose!
Ed Essa sultanto
sa tègnere ‘e rosa
‘o nniro d’’o llutto
e, si si’ distrutto,
te fa risciata’
pe’ n’attimo ancora,
sulo pe’ nu mumento
te fa turna’ a campa’!

Poesia!
Sai che vo’ dìcere ‘sta parulella?
Vo’ dìcere ca ‘e scelle
‘e mise pure tu!
E, comm’a ‘na palomma,
vuole pe’ mare e monte
e chesta fantasia
te sbatte ‘a ccà e ‘a llà:
diventa ‘na malìa
ca te vo’ affattura’!

Poesia!
L’astrigne dint’’e mmane
e tuorne piccerillo…
e, ‘mbraccia a Mamma toja,
te tuorne a ritruva’…
E siente chella voce
ca te cantava ‘a nonna
e, doce, doce, doce,
te siente ‘e cunnulia’…

Poesia,
unica ‘nnammurata
ca te cunzòla ognora:
Fèmmena prufumata,
‘ncipriata ,
‘ntulettata,
ca se dà tutta
e nun te cerca niente,
ma, preputentemente,
comm’a ‘na calamita,
s’attacca a te
e te rìala ‘a vita!

Poesia!
Nun sempe dà allerìa;
po’ ddà malincunia,
pecundria,
làgreme cucente,
pàlpete ardente,
e, mentre si’ distrutto
e staje quase a muri’,
mentre tu staje suffrenno,
te sceta dint’’e vvene
comm’a ‘na voglia ‘e bbene
e, lentamente,
comme si fosse niente,
‘o fféle se fa méle,
l’amaro se fa doce
e siente dint’’o core
comm’a ‘na voce:
‘na voce ca certo è chella ‘e Ddio!
Tu nun t’accuorge
E scrive… ‘na Poesia!!!

(dalla raccolta “Penziere mieje”, Kimerik, 2005)

 


 

Home

.:: Email ::.


Webset  by © KissDesign Website


 

Home

.:: Email ::.


Webset  by © KissDesign Website