Aggettivi e pronomi personali

GENERALITÀ

Il francese ha 2 forme per la terza persona singolare e plurale (maschile e femminile), mentre la forma di cortesia è vous (soggetto e complemento); da notare che Gli aggettivi e i participi passati legati al pronome di cortesia riferito a una sola persona mantengono la forma al singolare. Ci sono inoltre due pronomi impersonali y e en oltre al pronome indefinito on.

je* io
tu tu
il/elle lui/lei
nous noi
vous voi
ils/elles essi
y ci/vi
en ne
on si

* Davanti a vocale o h muta je si apostrofa.

In francese il soggetto non può mai essere sottointeso

1a PERSONA

Singolare

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma je
II forma moi
agg. poss. mon*
pro. poss. le mien**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
mon ma mes

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le mien- le mienne
plur le miens le miennes

Plurale

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma nous
II forma nous
agg. poss. notre*
pro. poss. le nôtre**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
notre notre nos

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le nôtre le nôtre
plur le nôtres le nôtres

2a PERSONA

Singolare

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma tu
II forma toi
agg. poss. ton*
pro. poss. le tien**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
ton ta tes

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le tien- le tienne
plur le tiens le tiennes

Plurale e di cortesia

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma vous
II forma vous
agg. poss. votre*
pro. poss. le vôtre**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
votre votre vos

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le vôtre le vôtre
plur le vôtres le vôtres

3a PERSONA

Singolare maschile

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma il
II forma lui
agg. poss. son*
pro. poss. le sien**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
son sa sees

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le sien- le sienne
plur le siens le siennes

Singolare femminile

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma elle
II forma elle
agg. poss. son*
pro. poss. le sien**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
son sa sees

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le sien- le sienne
plur le siens le siennes

Plurale

Singolare maschile

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma ils
II forma eux
agg. poss. leur*
pro. poss. le leur**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
leur leur leurs

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le leur le leur
plur le leurs le leurs

Singolare femminile

A seconda del caso la seconda persona singolare cambia forma.

I forma elles
II forma elles
agg. poss. leur*
pro. poss. le leur**

* l'aggettivo possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm plur
leur leur leurs

** il pronome possessivo si accorda in genere e numero.

masc femm
sing le leur le leur
plur le leurs le leurs

Il pronome y

Il pronome y traduce l'italiano ci, vi. Precede il verbo. È posto dopo il verbo all'imperativo affermativo, se l'imperativo termina per vocale, s'aggiunge una -s eufonica. In unione con un altro pronome, y mantiene sempre il secondo posto. Y s'omette davanti al futuro e al condizionale del verbo aller (andare), al contrario dell'italiano.

N

j'y vais tous les jours
|ci vado tutti i giorni|

il faut y aller à pieds
|bisogna andarci a piedi|

vas-y !
|vacci!|

il fondrait s'y accrocher avec force
|bisognerebbe aggrapparcisi con forza|

j'irai volontiers
|ci andrò volentieri|


Il pronome en

Il pronome en traduce l'italiano ne. Segue il verbo all'imperativo affermativo, se l'imperativo termina per vocale, s'aggiunge una -s eufonica. In unione con un altro pronome, en mantiene sempre il secondo posto. In unione con il pronome y, occupa il secondo posto.

N

nous en avons trois
|noi ne abbiamo tre|

mangez-en !
|mangiatene!|

ne t'en va pas !
|non andartene!|

ne t'en fais pas !
|non preoccuparti!|

va-t'en !
|vattene!|

il n'y en a plus
|non ce ne sono più|


Il pronome on

Il pronome on traduce il si impersonale italiano. È soggetto invariabile di terza persona singolare; occupa lo stesso posto dei pronomi personali soggetto e non può mai essere sottointeso.

N

on dit que…
|si dice che…|

on ne peut pas faire comme ça !
|non si può fare così!|

on lui a offert un nouveau travail
|gli hanno offerto un nuovo lavoro|


Può essere soggetto di frasi che in italiano sono alla forma passiva.

N

on a mis a point un nouveau produit
|è stato messo a punto un nuovo prodotto|


Nella lingua parlata può sostituire un pronome personale plurale.

N

on y va ?
|andiamo?|

on ne dit plus bonjour ?
|non salutiamo più?|

alors, c'est comme ça qu'on travaille ?
|allora è così che lavorate?|

on était seules hier soir
|eravamo soli ieri sera|


PARTICOLARITÀ

Si parla di prima forma, quando sono atoni, e di seconda forma, quando sono tonici.
I pronomi personali soggetto devono essere sempre espressi in francese (anche quando in italiano sono omessi), non sono espressi solo se il verbo è all'imperativo; inoltre precedono sempre il verbo nelle frasi affermative, negative e in quelle interrogative introdotte da est-ce que.

lavori in corso

I pronomi seguono il verbo, uniti da un trattino:

lavori in corso