Ghe pias a fa el barbon
Fagòtt sòttsella, a la ventura
senza savè se l'è la fortuna.
Freggia la nòtt e lù pòr pantella
con pòcch adòss, sòtt el pont del navili,
l'aria per coerta, distes sù 'na preia,
se indormenta content.
El sògna on palazz con tanto splendor
con denter la dama maliarda
che on dì gh'ha concess
i fregui, d'on illusion d'amor.
Ghe pias a fà el barbon perchè
se sent on rè
del mond de la miseria,
padron de viv come el voeur lù.
Ghe pias a fà el barbon perchè
el gh'ha piesè
de viv a la giornada
in libertà compagn del vent.
Quand se desseda, l'è già mattina,
se 'l gh'ha frecc in di òss, se riscalda
cont on grappin e on boff d'aria netta.
Voeui i sacòcc, de tuscòss se ne frega,
nient ghe n'impòrta se 'l titol in borsa
el se troeuva in ribass.
El viv in dispart del mond de la gent.
E in cambi la sòrt ghe propina
la sensazion de vess
el padron, de l'univers inter.