El mestee del Michelazz

 

 

Se dis al dì d'incoeu che i sindacaa

a sentii lor, gh'hann valid argoment

per controllà el boff del vent.

E senza el sò permess

nemen se pò 'ndà al cess.

 

Però, per fà el mestee del Michelazz,

mangià e bev, dormì e poeu 'ndà a spass,

gh'è pròpi nò bisògn di sindacaa.

Del zio scior ghe voeur l’eredità.

 

Stoo bell mestee del Michelazz,

pussee d'on bell mestee,

l'è 'l fior de la speranza

che fin di temp

de quand l'Adamo e l'Eva

hann mangiaa el pomm...

el fà sognà l'umanità

coi oeucc avert.

 

Le sà perfina quell ch'el mèna el gess,

che anca al dì d'incoeu nassen i fioeu

giamò col camisoeu e per rifless...

la borsa di danee

per fà stoo bell mestee.

 

Con tucc i sò magii de strolegass,

el pret de Ratanà l'ha ben tentaa

de fà stoo bell mestee... ma 'l risultaa,

a l'è tutt chì: Un pugn de mosch in man.