Milan... Malano

 

 

 

Se gh'è sucess gh'è fermo i tramm.

La gent ghe tocca de caminà

cont i sò gamb.

De contraband el voo comprà,

a quei che passa a lor ghe vend

i sigarett.

Gh'è li denanz on finanzier,

che l’è in divisa, el ved el tas,

ghe vòlta i spall.

Intanta el passa on funeral ,

on sorvegliant ghe fà 'l saluto militar,

senza fà on sgar... el và el và.

 

Lontan de vorè dì di gran bosii,

domà per inventà la verità,

on scior prefett, on scior questor

de nòmm Brambilla, o pòver mì,

on valpadano de quei nostran,

mi foo scomessa che nanch pagall

a gh'è nissun ch'el pò trovall.

 

La nebbia adess che disen smògh.

El vegg navili, almeno quell,

l'hann nò cambiaa.

El gran Milan l'è pù Milan,

a l'è Malano, l'è quest el nòmm

del dì d’incoeu.

I milanes, i pòcch che gh'è,

on poo per vòlta diventen lor

i forestee.

Quei con la pièna che riven chì,

per fa danee, l’è ’na cucagna e lor decis

fann i radis... van via pù!

 

Foeura del Dòmm, del vegg Milan

a gh'è ben pòcch.

Adess l’è diventaa

el gran Malano! Gh’è nient de fà!