L'amor nostran

Finii de fà 'l sbarbaa, giust gh'è 'l moment

de gòd i novità del mond inter.

Scarsòtt de ann però col coeur ardent

cercavi amor di dònn ma forester.

L'amor nostran? Credevi, oh mamma mia...

ch'el fuss on masigòtt in bagnmaria!

Lontan di mè navili,

'me on stròlegh per el mond

cercavi la fortuna

e on mòrbid fresch soris

gentil d'ona popòla

per digh... te voeuri ben!

L'è tencia la spagnoeula,

l'è bionda l'inglesina,

castana la padana...

e catti foeura lee!

Tra mezz a tanta gent, cor minga a fòrt,

l'è assee rivà per temp e de vess pront

de cattà sù l'amor quand che la sòrt,

la fà passà divòlt de contrapont

in doe stà de cà, tra la calchera,

'na tosa milanesa de ringhera.