Te 'l buligàr de sta vita ...
Fèrmete vardàr,
co i òci de 'n bòcia:
na cròda de piéra
che §grìnfa al so ziél,
na véna de àqua
che cor a 'l so mar,
na nèola pendésta
da 'n rèfol de vènt,
al ziél de la sera
formigolàr de stéle,
la nòt che se s-ciàra
co 'l feràl de la luna.
Méti tórno a sto tànt
la soàda de insògni
che no à més le radì§e
o àle a §olàr. Ciaparà
fià nòve góie e,
da i silènzi de l’ànema,
tornarà fiorir
§mentegàde primavére.
|
Ultimi fruti
Na canpàna la sòna
i so ultimi bòt,
an trèmol tontòna
a 'l vènt de la nòt.
Pudà te 'l cusìn
co i òci seràdi,
fiorìs an larìn
co fèr fumegàdi,
dói lònghe colàne
de zéole e de sónde
(memòrie lontàne
che 'l tènp al ne scònde),
an bà§o (chél bà§o!)
robà te 'l fenìl,
an siàl tut de ra§o,
an telèr co 'l so fu;
caliére de lisia,
niziói te na sènta,
na màma che mìsia
na dàla polènta
e i bòce che i duga
a pìndol e sasét.
Udòri de bùga ...
de §gnàpa an cuchét.
Descàrghe te 'l sòn
de insògni sta inprésta:
rivà a sta staión
sti fruti me rèsta.
|
- febbraio 2007 