Hànc veterès
Graiùm | doctì cecinère
poètae
sèdibus in currù
| biiugòs agitàre leònes,
àëris ìn spatiò
| magnàm pendère docèntes
tèllurèm
| neque pòsse in tèrra
| sìstere tèrram.
Àdiunxère feràs,
| quia quàmvis èffera pròles
òfficiìs debèt
| mollìri vìcta parèntum.
Mùralìque
capùt | summùm cinxère
coròna,
èximiìs | munìta
locìs | quia sùstinet ùrbes.
Quò nunc ìnsignì
| per màgnas praèdita tèrras
hòrrificè
fertùr | divìnae màtris
imàgo.
Hànc variaè
gentès | antìquo mòre
sacròrum
Ìdaeàm vocitànt
| matrèm Phrygiàsque catèrvas
dànt comitès,
| quia prìmum ex ìllis
| fìnibus èdunt
pèr terràrum
orbès | frugès coepìsse
creàri.
Gàllos àttribuùnt,
| quia, nùmen quì violàrint
Màtris et ìngratì
| genitòribus ìnventì
sint,
sìgnificàre
volùnt | indìgnos èsse
putàndos
vìvam prògenièm
| qui in òras lùminis
èdant.
Týmpana tènta
tonànt | palmìs et cýmbala
cìrcum
còncava, ràucisonòque
| minàntur còrnua càntu,
èt Phrygiò | stimulàt
numerò | cava tìbia mèntis,
tèlaque praèportànt,
| violènti sìgna furòris,
ìngratòs animòs
| atque ìmpia pèctora
vòlgi
cònterrère
metù | quae pòssint nùmine
dìvae.
Èrgo cùm primùm
| magnàs invècta per ùrbis
mùnificàt
tacità | mortàlis mùta
salùte,
aère atque
àrgentò | sternùnt
iter òmne viàrum
làrgificà
| stipe dìtantès | ningùntque
rosàrum
flòribus ùmbrantès
| matrèm comitùmque catèrvam.
Hìc
armàta manùs, | Curètas
nòmine Grài
quòs
memorànt Phrygiòs, | intèr
se fòrte quod àrmis
lùdunt
ìn numerùmque exùltant
| sànguine laèti
tèrrificàs
capitùm | quatièntes nùmine
crìstas,
Dìctaeòs
referùnt | Curètas, quì
Iovis ìllum
vàgitum
ìn Cretà | quondam òccultàsse
ferùntur,
cùm
puerì | circùm puerùm
| pernìce chorèa
’ [àrmat
et ìn numerùm pernìce
chorèa] ’
àrmati ìn numerùm
| pulsàrent aèribus aèra,
nè
Satùrnus eùm | malìs
mandàret adèptus
aèternùmque
darèt | matrì sub pèctore
vòlnus.
Pròptereà
| magnam àrmatì |
matrèm comitàntur,
àut quia sìgnificànt
| divàm praedìcere ut
àrmis
àc virtùte velìnt
| patriàm defèndere tèrram
praèsidiòque
parènt | decorìque parèntibus
èsse.
Quaè
bene et èximiè |
quamvìs dispòsta feràntur,
lònge
sùnt tamen à | verà
ratiòne repùlsa.
Òmnis enìm per sè
| divòm natùra necèssest
ìnmortàli aevò
| summà cum pàce fruàtur
sèmota
àb nostrìs | rebùs
seiùnctaque lònge;
nàm
privàta | dolòre omnì,
| privàta perìclis,
ìpsa suìs | pollèns
opibùs, | nihil ìndiga nòstri,
nèc
bene pròmeritìs | capitùr
neque tàngitur ìra.
Tèrra
quidèm verò | caret òmni
tèmpore sènsu,
èt quia mùltarùm
| potitùr primòrdia rèrum,
mùlta
modìs multìs | effèrt
in lùmina sòlis.
Hìc
siquìs | mare Nèptunùm
| Cererèmque vocàre
cònstituèt
frugès | et Bàcchi nòmine
abùti
màvolt
quàm laticìs | propriùm
profèrre vocàmen,
còncedàmus
ut hìc | terràrum dìctitet
òrbem
èsse deùm matrèm,
| dum vèra rè tamen ìpse
rèligiòne
animùm | turpì contìngere
pàrcat.
|