Vai al brano corrispondente in Italiano

Quis fuit horrendos primus qui protulit enses?
quam ferus et vere ferreus ille fuit!
Tum caedes hominum generi, tum proelia nata,
tum brevior dirae mortis aperta via est.
An nihil ille miser meruit, nos ad mala nostra
vertimus, in saevas quod dedit ille feras?
Divitis hoc vitium est auri, nec bella fuerunt,
faginus adstabat cum scyphus ante dapes.
Non arces, non vallus erat, somnumque petebat
securus varias dux gregis inter oves.
Tunc mihi vita foret, vulgi nec tristia nossem
arma nec audissem corde micante tubam.
Nunc ad bella trahor, et iam quis forsitan hostis
haesura in nostro tela gerit latere.
Sed patrii servate Lares: aluistis et idem,
cursarem vestros cum tener ante pedes.
Neu pudeat prisco vos esse e stipite factos:
sic veteres sedes incoluistis avi.
Tunc melius tenuere fidem, cum paupere cultu
stabat in exigua ligneus aede deus.
Hic placatus erat, seu quis libaverat uvam,
seu dederat sanctae spicea serta comae,
atque aliquis voti compos liba ipse ferebat,
postque comes purum filia parva favum.
At nobis aerata, Lares, depellite tela
................................
hostiaque e plena rustica porcus hara.
Hanc pura cum veste sequar myrtoque canistra
vincta geram, myrto vinctus et ipse caput.
Sic placeam vobis: alius sit fortis in armis
sternat et adversos Marte favente duces,
ut mihi potanti possit sua dicere facta
miles et in mensa pingere castra mero.
Quis furor est atram bellis accersere mortem?
imminet et tacito clam venit illa pede.
Non seges est infra, non vinea culta, sed audax
Cerberus et Stygiae navita turpis aquae.
Illic percussisque genis ustoque capillo
errat ad obscuros pallida turba lacus.
Quam potius laudandus hic est, quem prole parata
occupat in parva pigra senecta casa!
Ipse suas sectatur oves, at filius agnos,
et callidam fesso comparat uxor aquam.
Sic ego sim, liceatque caput candescere canis,
temporis et prisci facta referre senem.
Interea Pax arva colat. Pax candida primum
duxit araturos sub iuga curva boves,
Pax aluit vites et sucos condidit uvae,
funderet ut nato testa paterna merum;
pace bidens vomerque nitent, at tristia duri
militis in tenebris occupat arma situs.
Rusticus e lucoque vehit, male sobrius ipse,
uxorem plaustro progeniemque domum.
Sed Veneris tunc bella calent, scissosque capillos
femina perfractas conqueriturque fores;
flet teneras subtusa genas, sed victor et ipse
flet sibi dementes tam valuisse manus.
At lascivus Amor rixae mala verba ministrat,
inter et iratum lentus utrumque sedet.
A, lapis est ferummque suam quicumque puellam
verberat; e caelo deripit ille deos.
Sit satis e membris tenuem perscindere vestem,
sit satis ornatus disolvisse comae,
sit lacrimas movisse satis: quater ille beatus,
quo tenera irato flere puella potest;
Sed manibus qui saevus erit, scutumque sudemque
is gerat et miti sit procul a Venere.
At nobis, Pax alma, veni spicamque teneto,
perfluat et pomis candidus ante sinus.