La tusèta dè Costa di Lüf

A Costa di Lüf 'l gh'era zó öna tusèta dè sés o sèt agn che l'era malübidiénta. La sò mama la i era pruàde töte ma l'era come fa ü büs en dè l'acqua, 'l gh'era miga mèso dè fala öbedé öna ölta. La fàa sèmper ol sò 'ntènto, piö i la comandàa e piö lé la tràa n sö i spale.

Öna sìra la sò mama, che la 'n püdìa piö dè usà 'nvano, la l'a ciapàda e la l'a cassàda fò dè ca.

La tusa l'è stàda 'n po' fò dè ca a ciamà, po' dopo, èdèndo che 'l ga respundìa nigü e i ga èrzìa miga, l'è 'ndàda a dörmé söl finìl dèla sò stala.

Dè nòcc l'è rià 'l lüf e 'l l'a maiàda.

La matina dopo, la sò mama la 'a dè fò a ciamàla, ma la trùa nigü. La gira per töta la cuntràda, la a 'n dè stala e 'n dèI finìl, ma la tusa la gh'è miga. N po' piö tarde öna fèmna che l'era stada 'n dè àl a per acqua, la rìa fò dè corsa e la ga dìs a sta mama: "Örès sbagliàm, ma ardì che la òsta tusa 'l gh'a dè èla maiàda'l lüf, perché ét 'n dè àl 'l gh'è ét ü brassì e öna gambìna, töcc pié dè sanc e po' a' ü tochèl dè scossalì che 'l somèa chèl dèla òsta tusa".

La mama la passa ét dèspiràda, 'nsèrna ai otre fèmne. La rìa ét en dè àl e la èt pròpe chel che la gh'era décc la sò amìsa.

Ol scossalì l'è pròpe chel dèla sò tusa!

Ta laghe dé a te che piàns e urli che l'avrà facc sta pòvra mama, ma ormai l'era tarde.

Chesto 'l ga càpita a chi che öl mai öbédé la sò mama!

La ragazzina della Costa dei Lupi

Alla Costa dei Lupi viveva una bambina di sei o sette anni che era disubbidiente.

La mamma le aveva provate tutte, ma inutilmente. Non c'era assolutamente mezzo di convincerla ad ubbidire.

Una sera la mamma, che non ne poteva più di gridare invano, la prese e la cacciò fuori di casa.

La bambina rimase un po' fuori casa a chiamare, poi, vedendo che nessuno le rispondeva, se n’andò a dormire sul fienile della sua stalla.

Di notte arrivò il lupo e la divorò.

La mattina seguente la mamma uscì a chiamarla, ma non trovò nessuno. Girò per tutta la contrada, andò nella stalla, ma la bambina non c'era. Più tardi una donna che era stata nella valle a prendere l'acqua, arrivò di corsa e disse a questa mamma: "Vorrei sbagliarmi, ma guarda che la tua bambina è stata mangiata dal lupo, perché nella valle ci sono ancora un braccino ed una gambina, tutti sporchi di sangue ed anche un brandello di grembiulino che mi sembra della tua bambina".

La mamma andò a vedere disperata, con altre donne.

Arrivata nella valle vide quello che le aveva riferito l'amica: il grembiulino era proprio della sua bambina.

Si può immaginare il pianto e la disperazione di questa povera mamma, ma ormai era troppo tardi.

Questo capita a chi non vuole mai ubbidire alla mamma!

homepage