JAMIN-A

Lengua infeuga' Jamin-a, lua de pelle scusa,

cu'a bucca spalanca' morsciu de carne dua...

Stella neigra ch'a luxe me veuggiu demua

'nte l'umidu duce de l'ame du teu arvea'.

Ma seu Jamin-a ti me perdunie', se nu riuscio' a esse porcu cumme i teu

pense'.

Destacchete Jamin-a

lerfe de uga spina,

fatt'ammia Jamin-a roggiu de mussa pin-a...

e u muru 'ntu su-u' sugu de sade cheuscie,

duve ch'e' pei ch'e' amu',

sultana de e bagascie.

Dagghe cianin Jamin-a nu navega de spunda,

primma ch'a munta e a chin-a

nu me se desfe 'nte l'unda.

E l'urtimu respiu Jamin-a, regina muae de e sambe,

me u tegnu pe' sciurti vivu da u gruppu de e teu gambe.